Το παιδικό βιβλίο, λογοτεχνικό και γνώσεων, και για κάθε ηλικία, έχει οριστικά αυτονομηθεί από τον κορμό της λογοτεχνίας, χωρίς και να πάψει να αποτελεί οργανικό μέλος της. Πολλά θεωρητικά βιβλία πραγματεύονται θέματα τα οποία προκύπτουν από τη μελέτη των κειμένων, την προσωπικότητα των συγγραφέων, τα εποχικά χαρακτηριστικά των βιβλίων για παιδιά, τη θεματολογία τους. Ιστορίες της παιδικής λογοτεχνίας κυκλοφορούν επίσης πολλές. Από τα μέσα του 18ου αιώνα, τότε που διαμορφώθηκαν τα πρώτα βιβλία τα οποία απευθύνθηκαν στα παιδιά, παράλληλα με τη λεγόμενη «ανακάλυψη» της παιδικής ηλικίας, αρχίζει και η ιστορία τους. Πολυσέλιδες, περιεκτικές, εκτενείς, χαρτογραφούν μια φιλολογία η οποία προ πολλού έχει κερδίσει το μικρόκοσμο των αναγνωστών και τους μεγάλους οι οποίοι ασχολούνται με τα φαινόμενά της. Μια βασική, σύντομη ιστορία, όχι πολυσέλιδη, αλλά ικανή να μεταδώσει μια παραγωγή δύο αιώνων με ακρίβεια, αντικειμενικότητα, απαλλαγμένη από «γνώμες» και «απόψεις», υπήρξε για πολύν καιρό ζητούμενο ως μια πρώτη προσέγγιση γνωριμίας για τους ασχολούμενους με την πλούσια λογοτεχνία που έχει στόχο της τη νεαρή ηλικία. Το βιβλίο αυτό το έγραψε η Ντενίζ Εσκαρπί. Το ελληνικό κοινό θα ικανοποιηθεί διαβάζοντας την άνετη και πλούσια σε γνώση και πληροφορίες ιστορία της ευρωπαϊκής παιδικής λογοτεχνίας. Οι τίτλοι των κεφαλαίων της είναι ενδεικτικοί της πορείας που ακολουθεί η συγγραφέας: «Τα διδακτικά βιβλία», «Τα παραδοσιακά αφηγήματα», «Το παιχνίδι», «Το παραμύθι», «Το ιδιοποιημένο μυθιστόρημα», «Η παράδοση του παραμυθιού», «Στο δρόμο για την περιπέτεια», «Καινούριοι διδακτισμοί», «Η εικόνα», «Το παιδί αναγνώστης μυθιστορημάτων». Εμπλουτισμένο με ελληνικού ενδιαφέροντος βιβλιογραφικές παραπομπές, αποτελεί έναν άριστο σύντροφο για όσους γράφουν για παιδιά, για όσους διδάσκονται την παιδική λογοτεχνία, για όσους τη διδάσκουν.
