Βιβλιογραφικά στοιχεία
Η πολιτισμική κληρονομιά βρίσκεται στον πυρήνα πολλών ζητημάτων που απασχολούν τη δημόσια συζήτηση, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνικό επίπεδο, ενώ η διαπολιτισμική της διάσταση είναι εξίσου ορατή. Η UNESCO ξεχωρίζει ως ο κύριος παγκόσμιος θεσμός σε αυτόν τον τομέα και το 2023 συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την υιοθέτηση της
Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO 2003), η οποία έχει ήδη αφήσει βαθύ αποτύπωμα στις παγκόσμιες (και τοπικές) πολιτιστικές πολιτικές. Καθώς η Σύμβαση, όπως και η ίδια η έννοια της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, ενσωματώνεται σε διαφορετικά εθνικά θεσμικά πλαίσια, προκύπτουν ποικίλες αμφισβητήσεις και εντάσεις σχετικά με την ερμηνεία και την εφαρμογή της σε τοπικό επίπεδο. Άυτός ο συλλογικός τόμος αναδεικνύει τον δημιουργικό διάλογο που προκύπτει από τη συνάντηση των γενικών αρχών της Σύμβασης με τις δημόσιες πολιτικές για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά, όπως αυτές σχεδιάζονται και εφαρμόζονται από θεσμούς, πρόσωπα και συλλογικότητες, ειδικά για την αντιμετώπιση διαφόρων ειδών «κρίσεων». Ταυτόχρονα, οι εθνογραφικές μελέτες που παρουσιάζονται στον τόμο, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε χώρες, όπως η Βραζιλία, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Κίνα και η Τουρκία, διερευνούν πώς οι πολιτικές διαφύλαξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς ενδυνάμωσαν την σύνδεση της άυλης πολιτιστικής
κληρονομιάς με την αγορά και τον τουρισμό, στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν ποικίλες μορφές ανθεκτικότητας.