Ο έλεγχος ευστάθειας υπόγειων ανοιγμάτων απαιτεί γνώση του φυσικού και επαγόμενου εντατικού πεδίου, της μηχανικής συμπεριφοράς των περιβαλλόντων πετρωμάτων, και της απόκρισης των μέτρων που λαμβάνονται για τη στήριξη τους. Μέτρα στήριξης, που βρίσκουν ευρεία χρήση στη συμβατική κατασκευή τόσο διαμηκών όσον και χωρικών υπογείων ανοιγμάτων είναι οι ηλώσεις, τα χαλύβδινα πλαίσια, η επένδυση από σκυρόδεμα, και τα στοιχεία προπορείας. Αυτά διαδρούν με το περιβάλλον πέτρωμα μετά την τοποθέτησή τους. Εφόσον, σκληρή, μαλακή ή συνθλίβουσα γεωμάζα, γύρω από υπόγεια επιμήκη ανοίγματα, συμπεριφέρεται μακροσκοπικά ως συνεχές μέσο, η εκτίμηση της εντατικής κατάστασης επιτυγχάνεται με τη θεώρηση της διάδρασής της με τη στήριξη. Εκτιμάται η συμπεριφορά και με βάση αυτή επιλέγονται τα μέτρα στήριξης και υπολογίζονται κατά περίπτωση, μετατοπίσεις, ζώνες υπερφόρτισης ή χαλάρωσης, καταλληλότητα σχήματος διατομής, και απαιτούμενη και προσφερόμενη δύναμη στήριξης με τα στάδια επιβολής της. Εφόσον το πέτρωμα συμπεριφέρεται ως ασυνεχές μέσο, εκτιμώνται οι μηχανισμοί αστοχίας.. Προσδιορίζονται οι δυνατότητες : πτώσης, ολίσθησης μεμονωμένων τεμαχών που σχηματίζονται από συνδυαζόμενα συστήματα διακλάσεων σε ογκοτεμαχισμένα πετρώματα, ολίσθησης, αποχωρισμού μεταξύ στρωμάτων που σχηματίζονται από τις διακριτές παράλληλες στρώσεις που υπάρχουν συνήθως στα ιζηματογενή πετρώματα, ή ολίσθησης, εκβολής πετρώματος στον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο του μετώπου της σήραγγας, λόγω ασυνεχών δομών ή υπερφόρτισης. Δίνονται υπολογιστικές μέθοδοι και διαγράμματα εκτίμησης της απαιτούμενης στήριξης. Τέλος δίνονται ειδικότερα μέτρα σταθεροποίησης που εφαρμόζονται σε συνήθεις υπόγειες εκμεταλλεύσεις, όπως η φυσική υποστήριξη του πετρώματος για εκμετάλλευση κοιτασμάτων με θαλάμους και στύλους, η τεχνητή υποστήριξη με γόμωση των κενών μετώπων για εκμετάλλευση με εναλλασσόμενες κοπές και γομώσεις, και η υδραυλική υποστήριξη για εκμετάλλευση με επιμήκη μέτωπα. Εμπέδωση επιτυγχάνεται με ασκήσεις επιλογής κατάλληλων μέτρων.
