Μεσσάρη, Αναστασία [Συγγραφέας]. Η γυναίκα στις τραγωδίες του Ευρυπίδη

Σ έναν κόσμο που τέρπεται από και τρέπεται στο διανοητικό ευνουχισμό , η φοιτώσα νεολαία των σχολείων και των Πανεπιστημίων μας - σκουντουφλώντας ενίοτε στα δύσβατα μονοπάτια της κατανόησης της ποιητικής σκέψης- καλείται να γίνει ιχνηλάτης στα έργα των μεγάλων τραγικών, να ξεκλειδώσει την πύλη που οδηγεί στα μυστικά δώματα του πνεύματος, όπου νους και ψυχή παράγουν τέχνη-τόκον εν καλω- και να άρουν τη φραγή , που επιβάλλει ο σύγχρονος κόσμος στην έκφραση των συναισθημάτων της. Ο επικαίριος Ευριπίδης ανατέμνει την ανθρώπινη ψυχή και εγκύπτει στην γυναικεία φύση. Δεσπόζουσες στις τραγωδίες του Ευριπίδη οι γυναίκες Μήδεια, Εκάβη, Πολυξένη, Άλκηστη, Ιφιγένεια, Φαίδρα, Ελένη, Ηλέκτρα, Ανδρομάχη. Γυναίκες με πάθος, που παρασύρει τα πάντα στο διάβα τους, γυναίκες που επιβάλλονται με τη σεμνότητα και τον ηρωισμό τους, γυναίκες περήφανες, γυναίκες που χρησιμοποιούν την πονηριά ή τα δάκρυά τους για να επιτύχουν αυτό που θέλουν, γυναίκες ασταθείς. Λίγη σημασία έχει αν συμφωνούμε ή όχι με τον τρόπο που τις παρουσίασε στα δράματά του ο Ευριπίδης . Γεγονός είναι ότι με τον Ευριπίδη η γυναίκα βγήκε από τον γυναικωνίτη, απεκδύθηκε τη σιωπή στην οποία ήταν καταδικασμένη και εμφανίστηκε θυελλώδης στη «λέσχη ανδρών» που ήταν η πόλις της