Γιακωβάκη, Νάσια

Η Νάσια Γιακωβάκη είναι ιστορικός. Σπούδασε στις Φιλοσοφικές Σχολές της Αθήνας και των Ιωαννίνων και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Essex στην Αγγλία και στο Αριστοτέλειο στη Θεσσαλονίκη, στο Τμήμα Ιστορίας του οποίου υποστήριξε τη διατριβή της στη Νεότερη Ιστορία το 2001, με βαθμό άριστα. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια τρίτου κύκλου στη Γαλλία (Aix en Province), έχει διδάξει  σε μεταπτυχιακά σεμινάρια στο Παρίσι και στο Βερολίνο, ενώ προσκλήθηκε ως επισκέπτρια ερευνήτρια στην Οξφόρδη (Ιούνιος-Ιούλιος 2001) και στο Βερολίνο (Μάρτιος-Μάιος 2019).

Έχει εργαστεί στη Μέση Εκπαίδευση (1987-1991, 1994-2001) στην Εύβοια και στην Αθήνα ως φιλόλογος-ιστορικός, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (1991-1994) στην Κεντρική Υπηρεσία στην Αθήνα σε θέση αρχειονόμου με αντικείμενο ευθύνης τα δημοτικά αρχεία και ως συνεργαζόμενη ερευνήτρια στο Κέντρο Ερεύνης Μεσαιωνικού Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών (2002-2004). Από το 2001  και εξής διδάσκει στο πανεπιστήμιο.  Μέχρι το 2009 δίδασκε μαθήματα κορμού και ειδικά σεμινάρια στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία (με ανάθεση διδασκαλίας) στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παν/μίου Θεσσαλίας (Βόλος). Δίδαξε επίσης νεότερο και σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό για τρία εξάμηνα στο Παν/μιο Πελοποννήσου (2004-2006). 

Την άνοιξη του 2009 εκλέχτηκε επίκουρη καθηγήτρια στη Νεότερη και Σύγχρονη Πολιτική και Κοινωνική Ιστορία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μιου Αθηνών. Διορίστηκε το 2011. Από το εαρινό εξάμηνο του 2010 έως και σήμερα διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος (Master’s) Southeast European Studies το αντικείμενο Modern and Contemporary History of South Eastern Europe και από το 2014 το μάθημα The Black Sea and the Balkans from the 18^th to the 20^th century. Interconnected Histories. Διδάσκει επίσης σεμινάρια ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας στο Π.Μ.Σ. «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία». Στο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών διδάσκει μαθήματα κορμού νεότερης κ σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, και πιο πρόσφατα ένα νέο μάθημα ειδίκευσης για την ιστορία της Ρωσίας (από τον Μεγάλο Πέτρο στις Επαναστάσεις του 1917).

Στα παλαιότερα ερευνητικά της ενδιαφέρονται γύρω από την ιστορική διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αυτοσυνειδησίας, την πρόσληψη της ελληνικής αρχαιότητας στους νεότερους χρόνους, και το φαινόμενο του περιηγητισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει προστεθεί η μελέτη της δημόσιας σφαίρας, των μέσων επικοινωνιών και των μεταβολών στην κοινωνικότητα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα κατά το γύρισμα από τον 18^ο στον 19^ο αιώνα. Τα τελευταία χρόνια η έρευνά της είναι προσανατολισμένη στην Εποχή των Επαναστάσεων στην Ευρώπη, στις μεγάλες επαναστάσεις και στον αντίκτυπό τους σε τοπικό/εθνικό επίπεδο αλλά και στο διεθνές σύστημα. Με επίκεντρο νεοελληνικές διεργασίες επιδιώκει να καταλάβει τη δυναμική της πολιτικής αλλαγής ιδίως στα χρόνια των Ναπολεοντείων πολέμων στην ευρύτερη περιοχή που ορίζει η αναμέτρηση των αυτοκρατοριών, της οθωμανικής συμπεριλαμβανομένης, στην ανατολική και τη νοτιοανατολική Ευρώπη. Σε αυτά τα πλαίσια συμμετέχει επίσης στην επιστημονική επιτροπή των συνεδρίων για το 1821 που διοργανώνει η ΕΜΝΕ Μνήμων (2015 και 2020), όπως επίσης και στην Επιστημονική Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821  του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συμμετέχει σταθερά σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συνεργάζεται σε ερευνητικά προγράμματα. Μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους στα ελληνικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά. Το βιβλίο της Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Μια καμπή στην ευρωπαϊκή αυτοσυνείδηση, 17ος 18ος αιώνας εκδόθηκε από τις εκδόσεις της Εστίας το 2006, ανατυπώνεται τακτικά και κυκλοφορεί (επίσης μεταφράστηκε στα κινεζικά: Γκουαντζού [Καντώνα] 2012).