Ν. Δασκαλοθανάσης: Ο καλλιτέχνης ως θεωρητικός: Ανάμεσα στο αντικείμενο και τη λέξη.-- Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ: Η μοντερνιστική ζωγραφική. -- Άντ Ράϊνχαρτ :Η τέχνη ως τέχνη.-- Ντόναλντ Τζαντ: Συγκεκριμένα αντικείμενα.-- Ρόμπερτ Μόρις: Σημειώσεις για τη γλυπτική Ι ΙV.--Μάικλ Φριντ: Τέχνη και ιδιότητα του αντικειμένου.-- Σολ Λε Ουίτ: Παράγραφοι για την εννοιολογική τέχνη. Προτάσεις για την εννοιολογική τέχνη. Τζόζεφ Κόσουτ: Η τέχνη μετά τη φιλοσοφία.-- Art & Language: Εισαγωγή.-- Τζον Μέρφι: Χαιρετισμός του χορηγού της έκθεσης "Όταν οι στάσεις γίνονται μορφές".-- "Συνασπισμός Εργατών Τέχνης": κατάλογος αιτημάτων.-- Μπέντζαμιν Μπούκλο: Από την αισθητική της διαχείρισης στη θεσμική κριτική (Κάποιες πλευρές της εννοιολογικής τέχνης, 1962-1969). Σχολιασμένη βιβλιογραφία. Πηγές. Ευρετήριο προσώπων.
Η ανθολογία περιλαμβάνει τα σημαντικότερα κείμενα που συγκροτούν τη θεωρία της μινιμαλιστικής και της εννοιολογικής τέχνης γραμμένα κυρίως τους ίδιους τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις μείζονες καλλιτεχνικές ρήξεις της δεκαετίας του 1960. Από τον Ντόναλντ Τζαντ ώς τον Σολ Λε Ουίτ και από τον Ρόμπερτ Μόρις ώς τον Τζόζεφ Κοσούτ και την ομάδα Art & Language, οι καλλιτέχνες αυτοί υποστηρίζουν θεωρητικά την καλλιτεχνική τους πρακτική, μέσω της οποίας για πρώτη φορά (στην ιστορία της δυτικής τέχνης) οι παλαιές κατηγορίες "ζωγραφική" και "γλυπτική" δέχονται μια τόσο σφοδρή και συστηματική επίθεση. Για να γίνει σαφής η αντιπαράθεση, περιλαμβάνονται ακόμη τα θεμελιώδη γραπτά των θεωρητικών Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ και Μάικλ Φριντ, που υποστηρίζουν την εδραιωμένη στις ΗΠΑ μοντερνιστική ζωγραφική και γλυπτική παράδοση. Την ανθολογία κλείνει μια κριτική αποτίμηση των νέων τάσεων, είκοσι χρόνια μετά την εμφάνισή τους, από τον ιστορικό Μπέντζαμιν Μπούκλο. Η σημασία των κειμένων της ανθολογίας δεν είναι αποκλειστικά ιστορική: οι ιδέες που κυοφορούνται εδώ συνεχίζουν να επηρεάζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την τέχνη αλλά και τις αντιλήψεις της εποχής μας. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανάγνωσή τους (από καλλιτέχνες, σπουδαστές, μελετητές της τέχνης αλλά και ένα ευρύτερο κοινό) παραμένει και σήμερα απολύτως επίκαιρη.
