Κοινωνιολογία του ελεύθερου χρόνου

Μια επιλογή κειμένων από την ξένη κοινωνιολογική βιβλιογραφία για τον ελεύθερο χρόνο ίσως να ξενίζει σε μια εποχή όπου η κοινωνία μας καλείται να αντιμετωπίσει πολύ σπουδαία προβλήματα, όπως το οικονομικό και το πολιτικό αδιέξοδο, την αύξηση της ανεργίας, την αναποτελεσματική δράση του εκπαιδευτικού συστήματος, το "τέλος" των συλλογικών οραμάτων και την αβεβαιότητα για το μέλλον.
Τι νόημα έχει ο ελεύθερος χρόνος σε μια τέτοια εποχή, και ακόμη, τι μπορεί να σημαίνει αυτή η σύνδεση ανάμεσα στην "ελευθερία" και το "χρόνο" όταν οι άνθρωποι δηλώνουν με ιδιαίτερη έμφαση ότι "δεν προλαβαίνουν να κάνουν τίποτα" ή ότι "δεν έχουν καθόλου χρόνο";
Αν, όμως, όπως παρατηρούσε ο Bachelard, "όσο πιο γεμάτος είναι ένας χρόνος τόσο πιο σύντομος φαίνεται", τότε μάλλον έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα το γεγονός ότι οι άνθρωποι, παρά την "κρίση" της εποχής, αφιερώνουν αρκετό χρόνο στα τηλεοπτικά και άλλα θεάματα, στα ταξίδια και τις διακοπές, στις οικογενειακές συγκεντρώσεις, στις γιορτές και τη μαζική φυγή του Σαββατοκύριακου, στις εκδρομές και τις αθλητικές δραστηριότητες, στις βραδινές εξόδους και τις ποικίλες φιλικές και κοινωνικές συναναστροφές.
Είναι περίεργο, κατά τη γνώμη μου, που αρκετοί κοινωνικοί επιστήμονες αρνούνται την ύπαρξη του ελεύθερου χρόνου ως κοινωνικού γεγονότος με βαρύνουσα σημασία στην καθημερινή ζωή. Ο ελεύθερος χρόνος, υποστηρίζουν ορισμένοι, είναι ανύπαρκτος, είναι μια φαντασίωση, μια αυταπάτη. Γι' αυτό και πολύ συχνά ο όρος "ελεύθερος" εμφανίζεται εντός εισαγωγικών ή αντικαθίσταται από τους όρους "διαθέσιμος", "αδέσμευτος" κλπ. [...] (Από τον πρόλογο της συγγραφέως