Οι πρόσφατες εικαστικές κριτικές πρακτικές θέτουν νέα ερωτήματα γύρω από τα πλαίσια του συστήματος/τέχνη χωρίς να απευθύνονται προς αυτό αλλά τροφοδοτώντας τη δημιουργική δράση πέρα από τις δομές που το συγκροτούν. Οι νέες στάσεις από ατομικά ή συλλογικά πρόσωπα δημιουργών και οι νέες μέθοδοι και τακτικές που ακολουθούνται σήμερα, θέτουν ερωτήματα και υιοθετούν εναλλακτικές προσεγγίσεις, σχετικά με τους δυνητικούς ενεργούς ρόλους του κοινωνικού περίγυρου ως προς την οργάνωση και ένταξη στην πραγματική ζωή της δημιουργικής διαδικασίας, όπως και ως προς τους τρόπους διανομής της εικαστικής δουλειάς. Το αντικείμενο του βιβλίου αφορά την διερεύνηση των διαλογικών πρακτικών στο γενικότερο περιβάλλον των τεχνών καθώς και των θεωρητικών αρχών και εννοιών πάνω στις οποίες δομούνται αυτές οι πρακτικές μεταβάλλοντας ουσιαστικά το κλασσικό περιεχόμενο των εικαστικών τεχνών. Οι διαλογικές πρακτικές αφορούν την επινόηση διαλογικών σχέσεων από τη σύντηξη με ευρύτερα πεδία της τέχνης που διατηρούν οριζόντια άρθρωση μη-ιεραρχικής δομής, πολυγλωσσίας, πολυφωνικότητας, ανοικτής πηγής και ανοικτού κώδικα, εισάγοντας νεότερες τακτικές (τακτικά μέσα) σε συνδυασμό με παλιότερες πρακτικές (ακτιβισμός, περφόρμανς, χάκερ, μπρικολάζ). Η ριζική αλλαγή στην οποία συνεισφέρουν οι διαλογικές πρακτικές είναι πως μετατοπίζουν το πεδίο των εικαστικών πρακτικών σε ενεργή ζωντανή διαδικασία συγκρότησης και διαχείρισης του συλλογικού πολιτισμού (κουλτούρας) με τη συμβολή και τη συμμετοχή σε κοινά πεδία εμπλεκόμενων μελών, επιτελώντας διαδικασίες και συμπεριφορές (λχ. αυτορρύθμιση, αυτοδιάθεση, διαμοιρασμός της πληροφορίας) σε ανεξάρτητα πλαίσια που δεν είναι αυτόνομα από τη ζωή, (λχ. συμπαραγωγή, διαμοιρασμός, ανοικτός κώδικας, διαχείριση, διανομή). Ο όρος διαλογικές τέχνες, γενικότερος, περιβάλλει τον δημοφιλή και διαδεδομένο όρο διαδραστικές τέχνες (τεχνολογίες και υβριδικές τέχνες) επεκτείνοντας το πεδίο δράσης ή ορισμού των διαλογικών τεχνών.
