Το πολίτευμα των ΗΠΑ - Αθήνα: Κριτική, 1995

Είναι γεγονός ότι το πολίτευμα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι δύσκολο να σχηματοποιηθεί σε αδρές γραμμές, όπως συμβαίνει με το Βρετανικό. Υπάρχει ένα γραπτό Συνταγματικό Κείμενο στηριζόμενο σε ένα διαρκές σύστημα ελέγχων και περιορισμών, με βάση το οποίο πραγματοποιούνται αναθέσεις άσκησης επί μέρους εξουσιών και, ταυτόχρονα, τίθενται όρια στη δράση των κυβερνητικών δραστηριοτήτων. Πέρα από αυτό, το πολίτευμα έχει ομοσπονδιακό χαρακτήρα και ορισμένες συνταγματικές ρυθμίσεις θέτουν περιορισμούς στη δράση όχι μόνο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και στη δράση των Κυβερνήσεων των Πολιτειών. Προβλέπονται, επίσης, χωριστές εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου και των μελών του Κογκρέσου με διαφορετικούς χρόνους έναρξης και λήξης της θητείας τους. Η διάκριση αυτή δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο την αποκέντρωση της εξουσίας, αλλά από μια πρώτη θεώρηση δημιουργεί την εντύπωση της ύπαρξης μιας θεσμοθετημένης μόνιμης σύγκρουσης μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας. Μια σημαντικής σημασίας ερμηνεία στο θέμα αυτό θεωρεί ότι το Σύνταγμα προβλέπει τη δημιουργία δυο ανεξάρτητων μεταξύ τους εξουσιών (νομοθετική και εκτελεστική) και θέτει ως προαπαιτούμενο κάθε μια από τις δυο αυτές εξουσίες να αιτιολογεί τις ενέργειές της στην άλλη, δοθέντος ότι συνταγματικά είναι ίσες μεταξύ τους. Η δικαστική εξουσία, ως ο τρίτος παράγοντας ισορροπίας του πολιτεύματος, είναι ο θεματοφύλακας του Συντάγματος, παρέχοντας αφενός αυθεντική ερμηνεία στους νόμους που ψηφίζει το Κογκρέσο και αφετέρου ένα ουσιαστικό εμπόδιο σε κάθε απόπειρα καταχρηστικής άσκησης εξουσίας από την εκτελεστική εξουσία. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)